Το Ιστορικό Oικοτροφείο Γυμνάσιο, που άρχισε να λειτουργεί το 1873 με μεγάλη προσφορά στα γράμματα και την απελευθέρωση του Έθνους, το οποίο στεγάζει σήμερα τις υπηρεσίες του Δήμου. Στον λόφο όπου βρίσκεται, σήμερα δεσπόζουν το Γυμνάσιο Λύκειο (1928) και το νέο Oικοτροφείο (1954).
Τα πέτρινα γεφύρια χαρακτηριστικό γνώρισμα της περιοχής βρίσκονται στο Ανθοχώρι, Κριμίνι, Ροδοχώρι, Τριάδα, Κοιλάδι, Μόρφη, Χρυσαυγή, μέσα σε μια καταπράσινη περιοχή, αξιόλογα δείγματα αρχιτεκτονικής σύνδεσης.
Τα παραδοσιακά πετρόκτιστα χωριά στο ορεινό Βόϊο όπως η Μόρφη, ο Αυγερινός το Πολυκάστανο, το Κριμίνι, το Ροδοχώρι, η Χρυσαυγή και άλλα με τις απέραντες φυσικές ομορφιές και το υπέροχο κλίμα. Το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας (17ος αιώνας) στον Αυγερινό με το υπέροχο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Η φυσιογνωμία της περιοχής και του εδάφους είναι ποικιλόμορφη, ορεινή, λοφώδης με πολλές βαθιές χαραδρώσεις (έντονα φαινόμενα διάβρωσης του εδάφους), με πολλές πλαγιές λιγοστές πεδινές εκτάσεις και μεγάλο ποσοστό δασοκάλυψης. Ως αποτέλεσμα η γεωργία εμφανίζεται σαν λιγότερο δυναμικός τομέας και κυρίως στο νοτιοανατολικό τμήμα και με το ποσοστό καλλιεργούμενων εδαφών να είναι σημαντικά χαμηλό ειδικά στα ορεινά Δημοτικά Διαμερίσματα. Κύρια καλλιέργεια είναι τα σιτηρά και ο καπνός.
Παράλληλα η κτηνοτροφία εμφανίζεται έντονα στα ορεινά Δ.Δ, όπου το ποσοστό των καλλιεργούμενων εκτάσεων είναι χαμηλό. Σημαντικό στοιχείο του Δήμου είναι ότι τον διασχίζουν οι τρεις παραπόταμοι του Αλιάκμονα, Πραμόριτσα, Βέλος και Λιμπίνι. Τα Όντρια όρη που δεσπόζουν στην περιοχή, εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες με καταπληκτικά φυσικά τοπία, πολύμορφα βράχια, μοναδική χλωρίδα και πανίδα. Αίσθηση προκαλούν οι παλιοί θρύλοι για τους λάκους που υπάρχουν εκεί.
Η ύπαρξη του ορεινού όγκου του Βοΐου παρέχει δυνατότητες ανάπτυξης ειδικών μορφών τουρισμού, δασικών οικοσυστημάτων και δραστηριοτήτων, με κυρίαρχο σκοπό την περιβαλλοντική προστασία και την αναβάθμιση της περιοχής με ευεργετικές επιδράσεις κυρίως στον τομέα της συγκράτησης αλλά και προσέλκυσης πληθυσμού στην περιοχή.
Τα ορεινά παραδοσιακά πετρόκτιστα χωριά, χαρακτηριστικό γνώρισμα του Άνω Βοΐου, αποτελώντας ένα οργανωμένο οικιστικό και πολιτιστικό ιστό με οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο το Τσοτύλι, κατοικούνται τα τελευταία τετρακόσια περίπου χρόνια από πληθυσμούς που στην πλειοψηφία τους μετοίκησαν από την δυτική πλευρά της Πίνδου, την Ήπειρο, και ζούσαν λίγο με την γεωργία , περισσότερο με την κτηνοτροφία και κυρίως με την μαστορική.
Τους σημαντικότερους οικισμούς των «καστανοχωρίων» αποτελούν ο Αυγερινός, η Δαμασκηνία, το Πολυκάστανο, η Ζώνη, η Δραγασιά, Τριάδι και Ανθούσα, Δάφνη, Αγίασμα, Αγιοι Ανάργυροι, Κορυφή και Χρυσαυγή, Μόρφη και Βουχωρίνα
Στην περιοχή έχουν εντοπισθεί σημαντικά παλαιοντολογικά ευρήματα, τα οποία εκθέτονται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Κοζάνης. ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΒΟΪΟΥ